1 Şubat 2012 Çarşamba

ne bileyimmmm beeennn!!!

"mekan insanı olmak" iyi birşeydir.  nerde mekanda tanınan bir insan var orda mutluluk var. hep mutlu olmuşumdur mekan da garsonları tanımaktan,mekan sahibi o güzel insanlarla iki lafın belini kırmaktan, "şşşşt hacı! deyip, sevgili garson insanına elinde 2 çay işareti yapmaktan...Huzur var işte orda huzur...farklılık var. "ben" var orda ben!

---------------

"ağzının tadını bilsen burnunun bokunu yerdin " cümlesini pek severim. yerli yerinde kullanınca cuk diye oturuyor.O vakit işte ; dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan bu memleket bizim! diyesim gelir.Çoşarım,çoşarım...çoşarım ben!

-----------------

Ne biçim bir insanım ben?deli miyim?divaneyim? azıcık akıl yok mu bende? Bence yok.Ama güzelim, güzel severim,çok sevimliyim, çok çok sevimliyim, ponçik gibiyim! Yuh bana ama! Tamam yeter...geldi geçti!

---------------

Dışarı bembayaz.Ne güzel olurdu şimdi evimin penceresinden lapa lapa yağan kara bakmak ve elimde sahlepim ve kitabımı okurken huzurlu sıcacık evimde oturmak. Pehh! zor işler bunlar.Ancak filmlerde olur . Bir de şömine ateşi isteseydin de tam olsaydı ayı. Töbe yarabbim! Ağzımı bozdum kendime.Kendi kendime işgillendim.Kendi kendimi yerdim.Yerin dibine soktum.Olsun severim kendimi.Hem severim, hem döverim...

Öperim hem kendimi hem sizi!