Sobeledim, sobelemedim, sobeleştik,sobelediler derken Damla'dan dün akşam üzeri güzel bir zılgıt yedik.
"Neyi bekliyorsunuz?" gibilerinden.Aldım cevabımı bende :)
Bundan tam 15 ay önce çok sevgili arkadaşım Perihan sayesinde tanışıp katıldım Nurturia ailesine...
Kısacık zamanda çok şey paylaştık,çok eğelendik,çok kızdık ve bazende kırıldık...Ama herşeye rağmen kocaman bir aile olduk biz.
Nurturia'da;
....aklıma gelebilecek her konuda bulduğum cevaplarla yaşadığım rahatlığın bana vermiş olduğu mutluluğu , kızımın yaşadığı her anıyı tuttuğum bir defterin olmasını, kızımın arkadaşlarının ve teyzelerinin olduğunu bilmeyi ,anneliğimi tarafsızca yargılayıp bana "hayır Gülçin yanlış davranıyorsun" diyebilecek dostlarımın olduğunu bilmeyi, SEVİYORUM!
...abartarak konuşan , karşısındaki anlayıp dinlemeden ortalığı karıştırmaya çalışan ve bunun sonucunda hiç sorumluluğu yokmuş gibi oralı olmayan insanları hiç SEVMİYORUM!
...OLMASAYDI, internet üzerindeki uzman görüşleriyle çocuğumun sorunlarını çözmeye çalışıp bununla ilgili her zaman şüphe duyacaktım. Yaşanmış tecrübelerin her zaman bir adım önde olduğunu farkındayım. Olmasaydı beni anlayan bu kadar çok anne ile birlikte olmayacaktım. Çok sevgili yasemin'in dediği gibi belirli bir süre sonra bekar arkadaşlarımı "çiş,kaka,muhabbetlerinden bıktırıp" kendimden uzaklaştıracaktım.Olmasaydı son kızımın bir anı defteri belkide hiç olmayacaktı. Olmasaydı, kızımın bu kadar çok arkadaşı ve benim çok şey paylaştığım dostlarım olmayacaktı. Olmasaydı benim densizliğimi çekecek bu kadar güzel insanla tanışamayacaktım :)
...KEŞKE, bir yıl öncesi gibi daha cıvıl cıvıl olabilseydi, hatalar yapılmasaydı,insanlar üzülmeseydi..dostluklar kayıp gitmeseydi.Kısa zamanda çok şey yaşadık Nurturia'da..çok mutlu olduğum an'larım oldu..ama bu bir daha olmayacak anlamına gelmiyor.Herşeye rağmen devam!
İyi ki varsın nurturia! hepinize galp ponçikliyorum ♥ :)
He unutmadan topumu atıyorum; tut bakalım avbi ve Esra'm ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder